Verliefd worden kan intens aanvoelen en maakt mensen vaak letterlijk duizelig en euforisch. Maar het verbreken van die verbinding kan een golf van negatieve emoties teweegbrengen die ook fysiek pijnlijk kunnen aanvoelen. Deze negatieve emoties worden beïnvloed door hormonen, met een toename van de stresshormonen cortisol, adrenaline en noradrenaline, en een afname van de gelukshormonen serotonine en oxytocine in het lichaam. Deze “hartzeer hormonen” kunnen ook de lichamelijke symptomen veroorzaken waardoor mensen pijn voelen. Hier is de wetenschap achter waarom liefdesverdriet pijnlijk is.

Er is een fysiologische reden waarom liefdesverdriet zo’n pijnlijke ervaring kan zijn. Als je verliefd wordt, is er een natuurlijke uitstorting van hormonen. Het gaat onder meer om het ‘knuffelhormoon’ oxytocine en het ‘feel-good’-hormoon dopamine. Maar als je liefdesverdriet hebt, dalen de niveaus van oxytocine en dopamine, terwijl er tegelijkertijd een toename is van een van de hormonen die verantwoordelijk zijn voor stress: cortisol.

Sociale afwijzing

Deze verhoogde cortisol spiegels kunnen bijdragen aan aandoeningen zoals hoge bloeddruk, gewichtstoename, acne en verhoogde angst. Sociale afwijzing, zoals het uitmaken met een partner, activeert ook delen van de hersenen die verband houden met fysieke pijn. De neurobiologische effecten van liefdesverdriet kunnen zulke hoogten bereiken dat het wordt vergeleken met die van fysieke pijn, zoals blijkt uit zowel zelf gerapporteerde fysieke symptomen, zoals pijn op de borst en paniekaanvallen, als de beschrijving van hun gevoelens door patiënten, zoals zich geslagen voelen. Liefdesverdriet lijkt enkele van dezelfde neurale mechanismen te betrekken als die van fysieke pijn.

Waarom doet liefdesverdriet zoveel pijn

Het sympathische en parasympathische zenuwstelsel, die elkaar meestal in evenwicht houden, kunnen beide worden geactiveerd bij liefdesverdriet. Het sympathische zenuwstelsel is verantwoordelijk voor de vecht- of vluchtreactie van het lichaam, waardoor de hartslag en ademhaling worden versneld, terwijl het parasympathische zenuwstelsel verantwoordelijk is voor het lichaam in rust. Hormonen die vrijkomen tijdens liefdesverdriet activeren deze twee delen van het zenuwstelsel.

De hersenen en het hart, die hierop reageren, zijn in de war omdat ze gemengde berichten krijgen. Dit kan resulteren in verstoring van de elektrische activiteit van het hart, met een lagere hartslag. Dit blijkt uit het feit dat weduwen en weduwnaars een 41% verhoogd risico hebben om te overlijden in de eerste zes maanden na het verlies van een partner. Vaak vertonen mensen met een lage hartslagvariabiliteit ook symptomen zoals vermoeidheid, angst, depressie en slecht slapen, en hartslagvariabiliteit kan worden gebruikt om de klinische toestand van depressieve patiënten te beoordelen.

alles over liefdesverdriet

In zeldzame gevallen kan het gevoel van een gebroken hart een medische aandoening zijn die bekend staat als takotsubo-cardiomyopathie – of gebroken-hartsyndroom. Deze hartaandoening wordt veroorzaakt door hoge niveaus van stress of extreme emoties, evenals een operatie of soms lichamelijke ziekte. Het veroorzaakt tijdelijke veranderingen in de manier waarop het hart bloed pompt en zorgt er soms voor dat het hart harder pompt, wat vaak wordt ervaren als pijn op de borst.

Hoewel liefdesverdriet verwoestend kan zijn, kan romantische binding, en de pijn die mensen ervaren wanneer deze banden worden verbroken, een eigenschap zijn die mensen hebben ontwikkeld om hen te helpen overleven!

Lees ook: Tools om je brein zo goed mogelijk te verzorgen